Naarden, jeugdvriendin

Ik denk dat onze vriendschap begon toen ik voor een seideravond bij haar ouders thuis werd gevraagd. Het was een bijzondere uitnodiging. Ik groeide op in een Joodse familie, had Joodse les op zondagochtend. De Joodse rituelen was ik echter niet gewend. Ik had nooit een privé-seider bezocht. Ik weet ook niet waarom ik was uitgenodigd. Hoe dan ook is het een mooie herinnering.

Marianne en ik waren allebei leden van de Tsofiem, de Joodse padvinders. We vonden het leuk en waren erg actief. We moeten ongeveer zestien jaar oud geweest zijn in die tijd. We zijn ook eens naar een internationale Joodse padvindersbijeenkomst gereisd in Engeland.

Marianne en ik praatten een heleboel over van alles. Dat konden we het beste doen als een van ons de ander naar huis begeleidde. We woonden ongeveer twintig minuten lopen van elkaar. Als we ergens van een bijeenkomst kwamen dan begeleidde ze me naar huis. Omdat ons gesprek niet afgesloten was begeleidde ik haar daarna naar huis. Zo liepen we een aantal keren tussen onze woningen heen en weer. Eens waren we allebei verliefd op dezelfde jongen en raakten niet uitgepraat over hem.

Ze was altijd mooi en elegant gekleed. Ik herinner me levendig haar bijzondere regenjas die op twee kanten gedragen kon worden. De ene kant was lichtblauw, de ander lichtbruin. Nog altijd als ik een dergelijke jas zie, denk ik aan Mariannes regenjas. Ik heb het haar jaren later eens verteld. Ze moest erom glimlachen.

Nadat Marianne en Manfred naar Parijs waren verhuisd zag ik haar niet meer zo vaak. In de eerste jaren dat ze in Israël woonden hadden we ook niet vaak contact. Later werd het beter. Het verbaasde me dat we na zoveel jaren, als we elkaar ontmoetten, gewoon doorgingen met praten alsof we elkaar de week van tevoren gezien hadden.

Veel later wanneer Marianne naar Nederland kwam stuurde ze me voordien een e-mail. Dan maakten we een afspraak. Ze is ook bij ons in Naarden op bezoek geweest. Mijn man Arnold en ik hadden een plezierige lunch in hun appartement in Jeruzalem. Ze bleef een vast persoon in mijn leven, zelfs op grote afstand.

Luchtfoto Naarden: Nederlands Vestingmuseum