Manchester, een jeugdvriendin

Marianne en ik werden kort na de oorlog vriendinnen. Onze ouders waren ook goede vrienden. Marianne was ziek uit het concentratiekamp gekomen. Ik was erg blij dat ze gezond terugkeerde uit Zwitserland. We gingen samen naar dezelfde school en naar Bne Akiwa. We ontmoetten elkaar vaak bij elkaar thuis na de jeugdbewegingbijeenkomsten.

In de zomer reisden we samen naar een vakantiecursus om Engels te leren op de Joodse kostschool Whittingham College in Engeland. We reisden ook samen naar de grote wereldtentoonstelling in Brussel in 1958.

Tussen Mariannes trouwdag en de mijne lagen slechts twee weken. Marianne en Manfred waren op huwelijksreis. Ik miste hen erg bij mijn trouwen. Sindsdien woon ik in Manchester en zagen we elkaar niet meer zo vaak. Wanneer mijn man Werner en ik naar Israël kwamen, wat geregeld gebeurde, probeerden we elkaar zo vaak mogelijk te ontmoeten. Ik zal altijd gelukkige herinneringen bewaren aan mijn goede vriendin Marianne.