De Nederlandse Zionistische Studenten Organisatie (NZSO) werd in 1908 opgericht. Na de oorlog werd zij heropgericht. Vele decennia verbond de NZSO het georganiseerde Nederlands-Joodse studentenleven. Voor studenten die Joods georganiseerd wilden zijn, ook als ze geen zionist waren, was de NZSO de enige vereniging.

De NZSO stimuleerde het leren van Ivriet. Ze organiseerde vele culturele activiteiten. Tijdens enkele lustra werden er toneelstukken opgevoerd. De uit Israël afkomstige en in Nederland studerende Benjamin Maoz – enige tijd voorzitter van de organisatie: ‘In onze functie van tarboetcommissie (cultuurcommissie) besloten we om twee choegiem (cursussen) te starten.

Samen met Sol Kimmel, die later hoogleraar chemie in Haifa is geworden, leidde ik een choeg Tenach (Bijbel). We lazen de teksten van de profeet Amos die in de tijd van de Eerste Tempel een voorbeeld wilde zijn en tegen sociale misstanden predikte. De mensen in die tijd kregen straf van God omdat zij slecht waren in diens ogen.

Dat kon je prachtig vertalen naar het toenmalige Europa waar dezelfde sociale problematiek tussen rijk en arm bestond. We konden dat zeer actueel maken. Er kwamen heel wat studenten. Ik was niet-dati (niet-religieus) maar had een grote liefde voor de Tenach. Die had ik overgehouden van de middelbare school in Israël.’

Maoz: ‘We voerden bij de NZSO ook toneelstukken op. Een daarvan was Shmo holech lefanav (Zijn naam gaat voor hem uit). Het was geschreven door de Israëlische satirische humorist Efraim Kishon. We hebben pas veel later begrepen hoe belangrijk het was om na de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog van 1948 niet alles serieus te nemen. Ondanks het feit dat ik het erg leuk vond, heeft het me ook weleens geërgerd vanwege sommige dingen die belachelijk werden gemaakt.’